Ο Κομήτης του 1063 επί Κωνσταντίνου Ι’ Δούκα

Ο Κομήτης του 1063 επί Κωνσταντίνου Ι’ Δούκα

''Τον Μάιο μήνα της τέταρτης Ινδικτίωνος, εμφανίστηκε ένας κομήτης που ακολουθούσε τον ήλιο κατευθυνόμενος προς δυσμάς. Στην αρχή έμοιαζε με πανσέληνο, έπειτα θαρρείς και αποκτούσε κόμη, συρρικνωνόταν και μάλιστα όσο μεγάλωνε η κόμη του τόσο ελαττωνόταν το μέγεθός του. Διακρινόταν για σαράντα ημέρες έχοντας τις ακτίνες του στραμμένες κατά την ανατολή .''

 ΕΠΙΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΩΝ  ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΩΝΑΡΑΣ , ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

ΟΛΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ 22/12/968

ΟΛΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ

22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 968 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

''Ενώ ο βασιλεύς διέπραττε όλα αυτά στην Συρία, συνέβη μετά τη χειμερινή ισημερία έκλειψη ηλίου, τέτοια που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ προηγουμένως ,εκτός από εκείνη που πραγματοποιήθηκε την στιγμή του πάθους του Δεσπότη εξαιτίας της παραφροσύνης των Ιουδαίων, που εγκλημάτισαν καρφώνοντας πάνω στον Σταυρό τον δημιουργό των πάντων.Η μορφή της έκλειψης ήταν η ακόλουθη.Ήταν είκοσο δύο Δεκεμβρίου,τέταρτη ώρα της ημερας,καιρός αίθριος,ασυννέφιαστος,όταν σκοτάδι πλάκωσε την γη και εμφανίστηκαν όλα τα λαμπρότερα αστέρια.

Τι θέαμα ,να βλέπεις το δίσκο του ηλίου χωρίς λάμψη και φως , με ελάχιστο και αδύναμο φέγγος,σαν μια λεπτότατη ταινία που λαμπύριζε γύρω γύρω από τις άκρες του κύκλου του φωτός.Σε λίγο ο ήλιος ξεπέρασε την σελήνη (διακρινόταν και εκείνη να ορθώνεται απέναντί του) και άρχισε να ακτινοβολεί πλημμυρίζοντας και πάλι την γη με την λαμποκοπή του.Οι άνθρωποι τρομαγμένοι από το καινοφανές και ασυνήθιστο θέαμα προσευχόνταν για έλεος, όπως ήταν φυσικό στο Θεό με λιτανείες.Ζούσα και εγώ τότε στο Βυζάντιο, μελετώντας τα εγκύκλια μαθήματα.''

ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΕΩΝ ΔΙΑΚΟΝΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Σφοδρή Βροχή Διαττόντων Αστεριών το 764 από την Κωνσταντινούπολη

Σφοδρή Βροχή Διαττόντων Αστεριών το 764 από την Κωνσταντινούπολη .

''Αυτό που συνέβη μετά από λίγο είναι αξιομνημόνευτο και δεν είναι δίκαιο να το αντιπαρέλθει κανείς.Δημιουργήθηκε ένα θέαμα φοβερό και τεράστιο, παράξενο,που έγινε από συμπτύξεις αερίων, το οποίο άρχισε το σούρουπο και φαινόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, προκαλώντας έκπληξη και μεγάλο δέος σ’ όλους όσοι το έβλεπαν.Τους φαινόταν λοιπόν ότι όλα τα αστέρια μετακινούνταν από την καθορισμένη θέση τους στον ουράνιο χώρο και έπεφταν στη γη .Αλλά μόλις έφταναν κοντά στη γη , αμέσως διαλυόταν, χωρίς ποτέ να προκαλέσουν την παραμικρή βλάβη. Ισχυριζόταν πολλοί ότι αυτό το εξαίσιο θέαμα φαινόταν σ’ όλη την οικουμένη''

ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΤΟΜΟΣ, ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Πτώση Μετεωρίτη επί Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου

Πτώση Μετεωρίτη στα χρόνια του Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου , στο στρατόπεδό του ! καθώς αποχωρούσε από την Σόφια για την Κωνσταντινούπολη .

''Ο αυτοκράτορας συγκέντρωσε όλη την στρατιά για να επιστρέψει στο Βυζάντιο. Βάδιζε λοιπόν μια ολόκληρη μέρα, όταν έστησε τις σκηνές του σε κάποιο δασύλλιο, ξεκουράζοντας τους στρατιώτες του. Δεν είχε ακόμη τελειώσει η πρώτη φρουρά της νύχτας, όταν ξάφνου αστέρι τεράστιο φάνηκε να πετάγεται από το ανατολικό μέρος του στρατοπέδου και, αφού αστραποβόλησε με άπλετο φως τις σκηνές, κατάπεσε μέσα στην ίδια την προστατευτική τάφρο κατά την δυτική πλευρά, σβήνοντας διαλυόμενο σε αμέτρητες σπίθες. Αυτή λοιπόν η πτώση του άστρου δήλωνε απερίφραστα την άμεση εξολόθρευση του στρατοπέδου ''
η πτώση του μετεωρίτη έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 980.

 

Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae 30

ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΕΩΝ ΔΙΑΚΟΝΟΣ, εκδόσεις Κανάκη

Έκλειψη Ηλίου 25 Μαΐου 1267

Έκλειψη Ηλίου 25 Μαΐου 1267

''Τη χρονιά εκείνη η σελήνη σκέπασε και σκοτείνιασε τον ήλιο, ενώ αυτός μόλις διερχόταν από την τέταρτη μοίρα των Διδύμων ,την τρίτη ώρα πριν από το μεσημέρι , στις 25 Μαΐου του έτους 6775  (1267) . Και η έκλειψη έφτασε σχεδόν τους δώδεκα δακτύλους. Ήταν ,μάλιστα, τόσο το σκοτάδι κατά τη μέση της έκλειψης στη γη  , ώστε φάνηκαν και πολλά άστρα. Αυτό πάντως προανήγγειλε μεγάλες και φονικότατες συμφορές για τους Ρωμαίους , τις οποίες επρόκειτο να υποστούν από τους Τούρκους .''

ΡΩΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ , IV 8 β. , ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-A.A.ΛΙΒΑΝΗ

Ο Κομήτης του 1264 επί Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου

Ο Κομήτης του 1264 επί Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου

''Κι ενώ παρέμενε και ο βασιλιάς στη Θεσσαλία, φάνηκε ένα σημάδι στον ουρανό, μάντης και προάγγελος κακών. Κι αυτό ήταν ένας περιφανής κομήτης στο δωδεκατημόριο του Ταύρου, που φαινόταν κατά την αυγή , στο χάραμα της ημέρας, λίγο πιο πάνω από τη γραμμή του ορίζοντα. Κι όσο  ο ήλιος προχωρούσε στα επόμενα ζώδια, τόσο αυτός, καθημερινά όλο και περισσότερο, ανέβαινε από τον ορίζοντα ,ωσότου έφτασε στο ζενίθ. Γιατί, όταν άρχισε να φαίνεται ο κομήτης, ο ήλιος βρισκόταν στη θερινή περίοδο, διανύοντας το ζώδιο του Καρκίνου , ενώ όταν εξαφανίστηκε κι έσβησε, ο ήλιος βρισκόταν στη φθινοπωρινή περίοδο. Έτσι πέρασε ένα διάστημα τριών δωδεκατημορίων από τη θερινή περίοδο ως τη φθινοπωρινή, το ποίο διένυσε ο ήλιος και κατά το οποίο ο κομήτης βρισκόταν στον αστερισμό του Ταύρου και φλεγόταν ήρεμα. Το φαινόμενο αυτό θεωρήθηκε προάγγελος κακών από το βασιλιά. Και αποχαιρετώντας αμέσως τις περιοχές της Θεσσαλίας, έφυγε καλπάζοντας για τη Κωνσταντινούπολη.'' 

ΡΩΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ , IV 5 στ. , ΝΙΚΦΟΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-A.A.ΛΙΒΑΝΗ