Ισχυρές Βροχές και Κεραυνοί.Έτος 548/549 μ.Χ.

Έτος 548/549 μ.Χ.

Ισχυρές Βροχές και Κεραυνοί.

''Κατά το έτος αυτό έπεσαν βροντές και αστραπές πολύ φοβερές και πολλοί χτυπήθηκαν από κεραυνό την ώρα που κοιμόντουσαν. Και κατά την ημέρα της γιορτής του αγίου Ιωάννου συνέβησαν βροντές και αστραπές πολύ φοβερές, ώστε να ξεκολλήσει μέρος του πετάλου του κίονος του Ξηρολόφου καθώς και η ανάγλυφη κεφαλή του ιδίου κίονος.''

Βροχή , από βυζαντινό χειρόγραφο της Βρετανικής Βιβλιοθήκης

Χρονογραφία Θεοφάνης.ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Ο Κεραυνός κατά τους μαθηματικούς και λαϊκούς της Αυτοκρατορίας, του 11ου αιώνος.

Ο Κεραυνός κατά τους μαθηματικούς και λαϊκούς της Αυτοκρατορίας, του 11^ου αιώνος.

«Οι μαθηματικοί ισχυρίζονται , στηριζόμενοι στη Φυσική, ότι είναι ένας πύρινος ποταμός που γεννιέται από τη σύγκρουση και τη διάρρηξη των νεφών. Είναι πολύ λεπτός και καθώς πέφτει με υπερβολική ορμή επάνω στα σώματα που του αντιστέκονται , προκαλεί βίαιη και απότομη ρήξη. Υποστηρίζουν μάλιστα, ότι ο κεραυνός είναι τόσο λεπτός από τη φύση του .που δεν μπορεί να καταστρέψει κάποιο αραιό σώμα ή οποιοδήποτε σώμα έχει πόρους ή μικρές τρύπες , όπως για παράδειγμα όσα από τα υφάσματα είναι πέπλα ή κάτι παρόμοιο. Αν τύχει λοιπόν να πέσει κεραυνός σε ύφασμα λινό ή από βαμβάκι ή από άλλο υλικό, το οποίο έχει επάνω του κολλημένο χρυσάφι, λιώνει το χρυσάφι και το μετατρέπει σε βωλό , όπως η φωτιά του χωνευτηρίου , ενώ αντιθέτως το ύφασμα το αφήνει άθικτο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Ο κεραυνός περνά διαμέσου των πόρων του σώματος , που δεν είναι ορατοί, και καταφλέγει μόνον τα εντόσθια , επειδή είναι κατασκευασμένα από παχύτερη ύλη και δεν έχουν πόρους, ενώ το εξωτερικό μέρος του σώματος πολλές φορές δεν το καίει και μένει άδειο χωρίς τα εντόσθια . Οι άνθρωποι του λαού απεναντίας λένε ότι αιτία των κεραυνών είναι ένα τεράστιο ερπετό σαν δράκος, το οποίο το αρπάζει κάποια αόρατη δύναμη και αυτό, καθώς κινείται γρήγορα, σχίζει με τα νύχια και τα δόντια του ό,τι τύχει να πιαστεί από πάνω του, προσπαθώντας να προβάλει αντίσταση στην ορμή εκείνων που το σύρουν.»

Ιστορία Μιχαήλ Ατταλειάτης, 310,311 ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Ισχυρή Καταιγίδα και Ομίχλη στη Λιτανεία της Παναγίας Οδηγήτριας. 25-26 Μαΐου 1453.

Ισχυρή Καταιγίδα και Ομίχλη στη Λιτανεία της Παναγίας Οδηγήτριας. 25-26 Μαΐου 1453.

«Στη συνέχεια, όμως, δεν πρόλαβαν να κάνουν μερικά βήματα κι αμέσως μετά, το καταμεσήμερο , ξέσπασε καταιγίδα με νέφος και πολλές βροντές κι αστραπές, κι έπεσε καταρρακτώδης βροχή με δυνατό χαλάζι. Το αποτέλεσμα ήταν να μη μπορούν να αντέξουν και να προχωρήσουν άλλο οι ιερείς κι αυτοί που βαστούσαν την εικόνα, κι επίσης το πλήθος που ακολουθούσε, διότι δυσκολευόταν κι εμποδίζονταν από τη φόρα των νερών που έπεφταν κι από τη σφοδρότητα του χαλαζιού. Και θα κινδύνευαν πολλά από τα παιδιά που ήταν μαζί τους να παρασυρθούν από τα ορμητικά νερά και να πνιγούν, αν δεν τα άρπαζαν αμέσως κάποιοι άνδρες και δεν τα έβγαζαν από το χείμαρρο με δυσκολία. Τόσο πρωτοφανής και παράξενη ήταν αυτή η νεροποντή με το χαλάζι. Δήλωνε, πάντως, την ταχύτατη απώλεια των πάντων κι ότι πολύ σύντομα θα χαθούν όλα και θα παρασυρθούν σαν χείμαρρος και σαν ορμητικά νερά.

Αυτό είχε γίνει την προηγούμενη μέρα. Την επομένη το πρωί ένα πυκνό σύννεφο τύλιξε όλη τη πόλη από την αυγή ως το βράδυ. Αυτό, πάντως, δήλωνε ότι ο Θεός έφυγε από την Πόλη και την άφησε πίσω του, την εγκατέλειψε εντελώς κι απέστρεψε το πρόσωπό του από αυτή. Γιατί ο Θεός κρυμμένος μέσα στο σύννεφο πλησιάζει και πάλι απέρχεται. Ως εδώ για αυτά. Κι ας μη δυσπιστεί κανείς, πάρα πολλοί και ξένοι και ντόπιοι έγιναν αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων.»

Σκηνή ισχυρής καταιγίδας.Από βυζαντινό χειρόγραφο της  Βρετανικής Βιβλιοθήκης.

Ιστορία ,Μιχαήλ Κριτόβουλος ο Ίμβριος.Πρώτο βιβλίο ,45-46. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Σφοδρός Λίβας τον Ιούνιο του 906 μ.Χ.

Σφοδρός Λίβας τον Ιούνιο του 906 μ.Χ.

«Και κατά τον Ιούνιο μήνα εκάλεσε ο Κωνσταντίνος Λίψ τον βασιλέα Λέοντα ΣΤ’ στο μοναστήρι που έκτισε, πλησίον των Αγίων Αποστόλων , με το σκοπό να κάνει τα εγκαίνια και για να γευματίσει. Φύσηξε όμως ξαφνικά λίβας σφοδρός που ταρακούνησε πολλές οικοδομές και στους ανθρώπους έφερε φόβο και τόση ταραχή , που όλοι έφυγαν από τα σπίτια τους προς την ύπαιθρο. Έπειτα όμως ακολούθησε βροχή και σταμάτησε αυτή την καταιγίδα.»

Χρονογραφία Ιωάννης Σκυλίτσης,Λέων ο Σοφός ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΛΗΤΟΣ

Ο μεγάλος κομήτης του 1106 .

Ο μεγάλος κομήτης του 1106.

''Όταν μαθεύτηκε η άφιξη του αυτοκράτορα στη Θεσσαλονίκη, οι άνθρωποι των δυτικών επαρχιών, όπως ακριβώς τα σώματα έλκονται προς το κέντρο της βαρύτητας, έτσι κι εκείνοι όλοι προσέτρεχαν σε αυτόν. Πριν από τους Κέλτες είχε πέσει ακρίδα, όπως είχε συμβεί και με εκείνους που ήλθαν την άλλη φορά’ στον ουρανό εμφανίστηκε ένας μεγάλος κομήτης ,ο μεγαλύτερος που είχε φανεί ποτέ. Άλλοι τον παρομοίαζαν με μικρό δοκάρι κι άλλοι με ακόντιο. Έπρεπε , είναι αλήθεια, τα παράδοξα που επρόκειτο να μας αναστατώσουν να δηλωθούν άνωθεν με ένα είδους προεξαγγελτικού προοιμίου. Επί σαράντα ολόκληρα μερόνυχτα μπορούσε κανείς να βλέπει ολοκάθαρα τον κομήτη, που μάλιστα παρουσιαζόταν να ανατέλλει από τη Δύση και να κατευθύνεται προς την Ανατολή. Τρομοκρατημένοι όσοι τον έβλεπαν ζητούσαν να μάθουν ποιο προμήνυμα έφερνε. Ο αυτοκράτορας εξάλλου, μολονότι δεν έδινε προσοχή σε κάτι τέτοια και πίστευε πως προέρχονται από φυσικά αίτια, όμως ρωτούσε τους ειδικούς στα θέματα αυτά. Κάλεσε μάλιστα και τον Βασίλειο, που είχε πρόσφατα αναλάβει το αξίωμα του δημάρχου του Βυζαντίου (ο άνθρωπος αυτός έδειχνε μεγάλη αφοσίωση στον αυτοκράτορα), και τον ρωτούσε για το άστρο που είχε εμφανιστεί. Εκείνος επιφυλάχθηκε να απαντήσει την επαύριον κι επέστρεψε στο κατάλυμά του, ένα παλαιό ιερό του ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου βάλθηκε να παρατηρεί το άστρο τη στιγμή που επρόκειτο να δύσει ο ήλιος. Ενώ το μελετούσε ,κουράστηκε από την πολλή σκέψη και τον πήρε ο ύπνος. Τότε είδε τον Άγιο στολισμένο με ιερά άμφια. Καταχαρούμενος ο Βασίλειος φαντάστηκε πως δεν βλέπει πια όνειρο ,αλλά οπτασία. Είχε αναγνωρίσει τον Άγιο και τον κατέλαβε δέος. Τρέμοντας όλος τον παρακάλεσε να του φανερώσει τι προμηνούσε το άστρο . «Κινήσεις των Κελτών προμηνάει το άστρο», είπε ο Άγιος, «κι η εξαφάνισή του θα φανερώσει την αποχώρησή τους από δω»'' .

-Ο κομήτης φαινόταν τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1106.-

Αλεξιάς .Άννα Κομνηνή.ΒΙΒΛΙΟ ΙΒ’ , IV ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Φάνηκε το Σέλας στον ουρανό της Νέας Ρώμης το 1466 ;

Φάνηκε το Σέλας στον ουρανό της Νέας Ρώμης το 1466 ;

«Αυτές τις μέρες φάνηκε στον ουρανό κι ένα φωτεινό φαινόμενο, θέαμα αξιοθαύμαστο και πρωτοφανές. Γύρω, δηλαδή, στην πρώτη ώρα της νύχτας , η οποία ήταν χωρίς φεγγάρι ,έλαμψε ξαφνικά από τον Βορρά και τα αρκτικά μέρη ένα μεγάλο πυρωμένο φως, σαν να προερχόταν από αστέρι , κι έλουζε με τη λάμψη του και φώτιζε τα πάντα σαν να ήταν ήλιος. Μετά χύθηκε από εκεί κι όρμησε λοξά προς Νότον σαν πύρινος στύλος, ενώ παρέμενε και φαινόταν όχι μόνο αμείωτο, αλλά αντίθετα ακόμα φούντωνε κι αυξανόταν. Έπειτα, σταμάτησε κι έμεινε κι έλαμπε έτσι, όπως ήταν, επί μια ολόκληρη ώρα, κι ύστερα κατακερματίστηκε, σιγά-σιγά διαλύθηκε και στο τέλος εξαφανίστηκε. Αυτό το τρομακτικό φαινόμενο φάνηκε στον ουρανό. Αν ήταν ένα είδος κομήτη ή ένας λαμπαδίας ή άλλο πυρωμένο ουράνιο σώμα δεν ξέρω . Ξέρω μόνο ότι σήμαινε όλεθρο και μεγάλη καταστροφή κι αφανισμό ανθρώπων, που ακολούθησε σε λίγο, όπως θα εξηγηθεί στο εξής.»

Ιστορία Κριτόβουλος Ίμβριος.Πέμπτο Βιβλίο,14,1&2, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Ο σκοτεινός Ήλιος το καλοκαίρι του 1464.

Ο σκοτεινός Ήλιος το καλοκαίρι του 1464.

''Ο ήλιος που ένα ωραίο μεσημέρι έλαμπε διαυγής και χωρίς σύννεφο, άλλαξε ξαφνικά και συσκοτίστηκε πλησιάζοντας το χρώμα του τον σκούρο χαλκό.Κι έγινε ο ήλιος κατασκότεινος και ζοφερός,όχι όπως συνήθως στις εκλείψεις ( γιατί τότε δεν επρόκειτο για έκλειψη), αλλά με έναν άλλο καινούργιο τρόπο, σαν να πήγαινε από κάτω του ένα είδος καταχνιάς ή σκοτεινού νέφους και τον μαύριζε. Και τέτοιος ήταν και φαινόταν επί τρία μερόνυκτα. Αυτό θεωρήθηκε από όλους κακός οιωνός και θεόπεμπτο μήνυμα που προφήτευε για το μέλλον μεγάλα κακά, τα οποία σε λίγο κι επακολούθησαν.''

Ιστορία Κριτόβουλος ο Ιμβρίος .Πέμπτο Βιβλίο, 8, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Η πύρινη λόγχη το 556/557 επί Ιουστινιανού.

Η πύρινη λόγχη το 556/557 επί Ιουστινιανού.

''Στον ουρανό εμφανίστηκε φωτιά με σχήμα λόγχης, από βορρά προς τη δύση.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΟΦΑΝΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Κομήτης το 601/602 επί Μαυρικίου.

Κομήτης το 601/602 επί Μαυρικίου.

''Εκείνη τη νύχτα εφάνη ένα αστέρι στον ουρανό, που λέγεται κομήτης.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ,ΘΕΟΦΑΝΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Έκλειψη Ηλίου το 590/591 επί Μαυρικίου

Έκλειψη Ηλίου το 590/591 επί Μαυρικίου.

''Κατά το έτος αυτό και με την αρχή της ανοίξεως και όταν τα τάγματα έφθασαν στη Θράκη, εβγήκε μαζί τους και ο Μαυρίκιος για να ειδεί τις καταστροφές που είχαν προκαλέσει οι βάρβαροι. Ενώ η Αυγούστα και ο Πατριάρχης και η Σύγκλητος παρακαλούσαν το βασιλιά να μην αναλάβει αυτοπροσώπως τον πόλεμο, αλλά να τον αναθέσει σε έναν στρατηγό. Αυτός όμως δεν δέχτηκε. Καθώς εβγήκε στο Έβδομον (προάστιο) έγινε έκλειψη Ηλίου. Προκλήθηκαν επίσης έντονες καταιγίδες από έναν βίαιο νότιο άνεμο.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΟΦΑΝΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Ο κομήτης Λαμπαδίας το Σεπτέμβριο του 530/531 επί Ιουστινιανού

Ο κομήτης Λαμπαδίας το 530/531 επί Ιουστινιανού

''Κατά το έτος αυτό, μήνα Σεπτέμβριο 9^ης ινδικτίωνος, εφάνη μεγάλος και φοβερός αστέρας στο δυτικό μέρος, κομήτης, στέλνοντας προς τα πάνω τις αχτίδες του που άστραφταν, τον οποίο ονόμαζαν Λαμπαδία και παρέμεινε επί είκοσι ημέρες λάμποντας. Και συνέβησαν σε όλο τον κόσμο στάσεις και φόνοι.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΟΦΑΝΗΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Ο Πωγωνοφόρος κομήτης το 518/519 επί Ιουστίνου

Ο Πωγωνοφόρος κομήτης το 518/519 επί Ιουστίνου

''Και κατά το αυτό έτος εφάνη στην Ανατολή αστέρι,φοβερός κομήτης, που είχε ακτίνα που κατευθυνόταν προς τα κάτω, το οποίον έλεγαν οι αστρονόμοι ότι είναι πωγωνοφόρος’ και εφοβούντο.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΟΦΑΝΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Κομήτης το 631/632 επί Ηρακλείου

Κομήτης το 631/632 επί Ηρακλείου

''Και κατά τον ίδιο χρόνο έγινε σεισμός στην Παλαιστίνη’ και φάνηκε στον ουρανό κατά το νοτιά ένα σημείο, που ελέγετο δοκίτης, προμηνύοντας την επικράτηση των Αράβων. Κι έμεινε τριάντα ημέρες κινούμενος  από το νοτιά στο βορρά. Και είχε σχήμα ξίφους.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΟΦΑΝΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Ο μυστηριώδης ήλιος του 536-537 επί Ιουστινιανού

Ο μυστηριώδης ήλιος του 536-537 επί Ιουστινιανού

''Στη διάρκεια του χειμώνα που ο Βελισάριος παρέμεινε στις Συρακούσες, ο Σολόμων έμεινε στη Καρχηδόνα. Εκείνο τον καιρό έγινε κάτι τρομερά τερατώδες. Ο ήλιος έστελνε τις ακτίνες του χωρίς λάμψη και έμοιαζε με φεγγάρι στη διάρκεια όλου του χρόνου και φαινόταν σαν να βρίσκεται σε έκλειψη, γιατί οι ακτίνες του δεν ήταν καθαρές όπως συνήθως. Και από τότε που συνέβη αυτό, οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν να αντιμετωπίζουν πολέμους, λοιμούς και οτιδήποτε άλλο φέρνει το θάνατο. Ήταν το δέκατο έτος βασιλείας του Ιουστινιανού.''

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΜΕΜΩΝ, ΒΑΝΔΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ  - ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-A.A.ΛΙΒΑΝΗ

Κομήτης τον Ιούνιο του 1402

Κομήτης  τον Ιούνιο του 1402

''Τις ημέρες εκείνες, την ανοιξιάτικη ώρα που ο ήλιος διασχίζει τους διδύμους, φάνηκε, κατά τη δύση, σημείο μεγάλο από τον ουρανό, προάγγελος κακών. Ήταν κομήτης λαμπρότατος, που είχε την ουρά του κάθετη και λαμπερή σαν φωτιά, μεγαλύτερη από τέσσερεις πήχεις, και έριχνε τις ακτίνες του σαν δόρυ από τη δύσι ως την ανατολή. Όταν μάλιστα έπεφτε ο ήλιος, τότε το μετέωρο αυτό άπλωνε τις εξίσου λαμπρές ακτίνες του και καταφώτιζε τα όλα τα πέρατα της γης, μην επιτρέποντας στα υπόλοιπα άστρα να λάμψουν αλλά ούτε και στην ατμόσφαιρα να σκοτεινιάσει. Αντιθέτως έριχνε το φως του σαν αψίδα και η φλόγα του γυάλιζε ιδιαίτερα στο κέντρο του ουρανού, ενώ οι ακτίνες του περιορίζονταν μόνον στον ορίζοντα .Το ίδιο μετέωρο παρατήρησαν και οι Ινδοί , οι Χαλδαίοι,οι Αιγύπτιοι,οι Φρύγες, οι Πέρσες, οι κάτοικοι της Μικράς Ασίας, οι Θράκες,οι Ούννοι, οι Δαλμάτες,οι Ιταλοί ,οι Ισπανοί,οι Γερμανοί και κάθε άλλο έθνος που κατοικεί γύρω από τις όχθες του ωκεανού. Το φρικτότατο τούτο τερατούργημα στεκόταν εκεί και φαινόταν παντού και έλαμπε παντού, γι’ αυτό άλλωστε καλείται Λαμπαδίας, μέχρι τη φθινοπωρινή ισημερία, όταν ο ήλιος άρχιζε την πορεία του μέσα από το ζώδιο του ζυγού.''

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΜΙΧΑΗΛ ΔΟΥΚΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Κομήτης τον Αύγουστο του 975

Κομήτης τον Αύγουστο του 975

''Τον μήνα Αύγουστο , της τρίτης ινδικτίωνος , εφάνηκε κομήτης που τον είπαν Πωγωνία . Και ήταν ορατός μέχρι τον μήνα Οκτώριο της τετάρτης ινδικτίωνος. Ήταν αυτός προμήνυμα στου βασιλιά τον θάνατο και στα αβάσταχτα κακά των εμφυλίων πολέμων που επρόκειτο να βασανίσουν τη χώρα των Ρωμαίων.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ  ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΚΥΛΙΤΣΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΛΗΤΟΣ

Βολίδα 23 Απριλίου 1034

Βολίδα 23 Απριλίου 1034

''Την Κυριακή μετά το Πάσχα διαλύθηκε ένα αστέρι , την Τρίτη ώρα της νυκτός, που η λάμψη του εφώτισε τα αστέρια και σε πολλούς έδωσε την εντύπωση ανατολής ηλίου. Αλλά και ο βασιλιάς εδαιμονίσθηκε .Αυτό οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του στα σοβαρά το έλεγαν τρέλλα, που παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ  ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΚΥΛΙΤΣΗΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΛΗΤΟΣ

''Κομήτης'' 20 Φεβρουαρίου 1033

''Κομήτης''  20 Φεβρουαρίου 1033

Στον ίδιο χρόνο, στις είκοσι Φεβρουαρίου , επέρασε ένα αστέρι από βορρά προς μεσημβρία με ήχο και με κτύπο. Και ήταν ορατό το τόξο που σχημάτιζε από πάνω του μέχρι της δεκάτης πέμπτης του Μαρτίου.

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ  ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΚΥΛΙΤΣΗΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΛΗΤΟΣ

Κομήτης 3 Σεπτεμβρίου 905

Κομήτης 3 Σεπτεμβρίου 905

''Απέκτησε κι ο βασιλιάς αρσενικό παιδί από την τέταρτη γυναίκα του Ζωή. Στη γέννηση του εμφανίσθηκε κομήτης που από τα ανατολικά άφηνε τις ακτίνες του να λάμπουν μέχρι σαράντα μέρες.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΚΥΛΙΤΣΗΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΛΗΤΟΣ

ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ 8 Αυγούστου 891

ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ  8 Αυγούστου 891

''Στον ίδιο καιρό έγινε έκλειψη ηλίου γύρω στην έκτη ώρα της ημέρας. Εφάνηκαν τα’ αστέρια κι έγινε ανεμοθύελλα μεγάλη με αστραπές , φρικτές βροντές και κεραυνούς όλο φωτιά που έπληξαν επτά άνδρες στα σκαλοπάτια του Αγίου Κωνσταντίνου, κοντά στην Αγορά .''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΚΥΛΙΤΣΗΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΛΗΤΟΣ

Κομήτης Ξιφίας 19 Ιουλίου - 3 Αυγούστου 912

Κομήτης Ξιφίας  19 Ιουλίου - 3 Αυγούστου  912

''Επί της βασιλείας του Αλεξάνδρου ένας κομήτης φάνηκε από τα δυτικά που όσοι ξέρουν από αυτά τον ονομάζουν Ξιφία. Και έλεγαν ότι αυτός είναι κακός οιωνός για το αίμα που θα ρεύσει στη Βασιλεύουσα.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΚΥΛΙΤΣΗΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΛΗΤΟΣ

Πύρινοι Στύλοι το 975

Πύρινοι Στύλοι το 975

''Πάμπολλα άλλα όμως φρικαλέα υποδήλωνε η εμφάνιση του φωτεινού άστρου, όπως άλλωστε και οι πύρινοι στύλοι που παρουσιάστηκαν λίγο αργότερα κατά τα πάρωρα της νύχτας προς το βοριά , κατατρομάζοντας όσους τους είδαν.''

ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΕΩΝ ΔΙΑΚΟΝΟΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Μετεωρίτης στον Βασίλειο Λακαπηνό το 986

 Μετεωρίτης στον Βασίλειο Λακαπηνό το 986

''Είδαμε άλλωστε και εμείς οι ίδιοι κάτι παρόμοιο να πέφτει πάνω στην εστία του προέδρου Βασιλείου’ δεν πέρασε λοιπόν καιρός πολύς ,όταν εκείνος έχασε την ζωή του και παραδόθηκαν τα υπάρχοντά του στη λεηλασία και τον πλειστηριασμό . ''

ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΕΩΝ ΔΙΑΚΟΝΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Κομήτης τον Αύγουστο του 975

Κομήτης τον Αύγουστο του 975

''Τον καιρό εκείνο, αρχές Αυγούστου ήταν, παρουσιάστηκε ένα άστρο-κομήτης,ένα πράγμα θεήλατο και πρωτόφαντο , που ξεπερνούσε κάθε ανθρώπινο λογισμό. Τίποτε παρόμοιο δεν είχε φανερωθεί την εποχή εκείνων των ανθρώπων, ούτε συνέβη ποτέ στο παρελθόν να φαίνεται για τόσες πολλές μέρες. Ο κομήτης λοιπόν από την ανατολή τραβούσε κατά  τα βορειότερα μέρη και αφού έφτανε σε ύψος δυσθεώρητο , ψηλώνοντας σαν κυπαρίσσι, κατόπιν καμπύλωνε ομαλά και έκλινε προς τον μεσημβρινό , πυρακτώμενος με άσβεστη φλόγα και ακτινοβολώντας λαμπρή  και εκθαμβωτική φεγγοβολή ,πράγμα που γέμιζε φόβο και φρίκη τους ανθρώπους που τον αντίκριζαν. Όπως είπα, ο κομήτης παρουσιάστηκε κατά την αρχή του Αυγούστου ,ανατέλλοντας για ογδόντα ολόκληρες ημέρες, ανεβαίνοντας στο στερέωμα κατά τα μεσάνυχτα και διακρινόμενος μέχρι να ξημερώσει για τα καλά .Ο βασιλεύς λοιπόν , βλέποντας ένα τέτοιο ασυνήθιστο φαινόμενο ,ρώτησε όσους έχουν αφιερωθεί στην παρατήρηση των άστρων, τι σκέφτονταν γι’ αυτό το πρωτοφανέρωτο συμβάν . Και εκείνοι δεν αποφάνθηκαν όπως καθόριζε η επιστήμη τους ,και σύμφωνα με το θέλημα του αυτοκράτορα ,αλλά και παρερμήνευαν την εμφάνιση του κομήτη, επαγγελλόμενοι ότι δήλωνε τάχα νίκες κατά των εχθρών και προσωπική μακροημέρευση . Οι άνδρες μάλιστα που έδινα τέτοιες παραπλανητικές ερμηνείες ήταν ο λογοθέτης και ο μάγιστρος Συμεών και ο διοικητής της Νικομήδειας Στέφανος, άνδρες που υπήρξαν οι πιο μορφωμένοι απ’ όλους τους σοφούς της εποχής τους. Όμως όχι, η εμφάνιση του κομήτη δεν δήλωνε τίποτε από αυτά, που οι άνθρωποι εκείνοι ισχυριζόταν για να καλοπιάσουν τον αυτοκράτορα ,αλλά ακριβώς τα αντίθετα : φοβερές αποστασίες, επιδρομές αλλοφύλων , εμφύλιους σπαραγμούς , μετοικήσεις πόλεων και χωριών , πείνα και αρρώστια ,φρικαλέους σεισμούς και ολοκληρωτική σχεδόν διάλυση της ρωμαϊκή επικράτειας, πράγματα άλλωστε που είδαμε και εμείς οι ίδιοι να συμβαίνουν από την έκβαση των διαδραματισθέντων . ''

''Πάμπολλα άλλα όμως φρικαλέα υποδήλωνε η εμφάνιση του φωτεινού άστρου, όπως άλλωστε και οι πύρινοι στύλοι που παρουσιάστηκαν λίγο αργότερα κατά τα πάρωρα της νύχτας προς το βοριά , κατατρομάζοντας όσους τους είδαν.

Επιπλέον το αστέρι αυτό που ανέτειλε από τη δύση , μόλις βασίλευε ο ήλιος , ανεβαίνοντας στον ουρανό από την εσπερία , δεν διατηρούσε κανένα σταθερό άξονα, ακτινοβολώντας συνέχεια με λαμπερές και εκτυφλωτικές ακτίνες, αλλάζοντας θέση συχνά με αποτέλεσμα να φαίνεται πότε βορειότερα και  πότε νοτιότερα. Συνέβαινε μάλιστα ακόμα και κατά την ίδια του ανατολή να μεταφέρεται αλλού στην ατμόσφαιρα, μεταβαίνοντας με κίνηση ταχυτάτη και ολιγόλεπτη. Όλα αυτά έκαναν τους παρατηρητές να τρομοκρατούνται και να πιστεύουν ότι μια τέτοια αλλόκοτη κίνηση του κομήτη δεν θα βγει σε καλό . ''

ΙΣΤΟΡΙΑ  ΛΕΩΝ  ΔΙΑΚΟΝΟΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

ο Κομήτης στις 4 Νοεμβρίου 812

ο Κομήτης στις 4 Νοεμβρίου 812 

''Στις 4 του ίδιου μήνα (Νοεμβρίου) φάνηκε στον  ουρανό ένας κομήτης που είχε σχήμα δύο λαμπρών ημισελήνων, οι οποίες ενώθηκαν και μετά χωρίσθηκαν και πάλι, παίρνοντας διάφορα σχήματα και τη μορφή ακέφαλου άνδρα .Και την επόμενη μέρα μας ήρθαν τα δυσάρεστα νέα για την άλωση της Μεσημβρία, τα οποία τρομοκράτησαν τους πάντες λόγω της προοπτικής μεγαλύτερων κακών.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ , ΘΕΟΦΑΝΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

ΚΟΜΗΤΗΣ τον Μάρτιο του 1340

ΚΟΜΗΤΗΣ τον Μάρτιο του 1340

''Αφού πέρασε ο χειμώνας εκείνος και ο ήλιος περνούσε κοντά από τον Κριό, φάνηκε στον ουρανό κομήτης με μορφή ξίφους, όμοιος μ’ εκείνον που είχε φανεί πριν από τρία χρόνια, όχι όμως στο ίδιο σημείο ούτε με την ίδια κίνηση. Άρχισε από εκεί που τελειώνουν οι δαγκάνες του Καρκίνου, όπου τότε βρισκόταν ο στάχυς της Παρθένου, και μετά κινούνταν κάθε ημερονύκτιο περίπου πέντε μοίρες, ώσπου κατέληξε στον Λέοντα, κι εκεί διαλύθηκε εντελώς.''

ΡΩΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ , ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-A.A.ΛΙΒΑΝΗ

ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ τον Μάρτιο του 1328

ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ τον Μάρτιο του 1328

''Έκλειψη του σεληνιακού φωτός έγινε ξανά μετά από έξι μήνες. Το χρώμα που κάλυψε τη σκιά της σελήνης ήταν σαν νεφώδες και σκοτεινό, και άρχισε από τα νότια μέρη της καλύπτοντας  την κάπου δέκα δάκτυλα. Αυτό, λοιπόν δήλωνε τη δυστυχία που επρόκειτο να αρχίσει μετά από τα νότια μέρη του κράτους των Ρωμαίων.''

ΡΩΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ , ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-A.A.ΛΙΒΑΝΗ

ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ 01/09/1327

ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ 01/09/1327

''Την πρώτη μέρα του 1327,κατά την 1^η Σεπτεμβρίου δηλαδή, έγινε τέλεια έκλειψη σελήνης. Ενώ ήταν ακόμη νύχτα .Και το υπόλοιπο αυτού του εκλειπτικού φαινομένου μέχρι το τέλος της ανακαθάρσεως έγινε μετά την ανατολή του ήλιου, οπότε η σελήνη καλύφθηκε πίσω από τη γη. Τούτο το φαινόμενο προδήλωνε δολερά σχέδια, κρυφά, βέβαια, αλλά όχι πέρα από κάθε υποψία, που προετοίμαζαν μεγάλη αναταραχή στην πολιτική κατάσταση.''

ΡΩΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ , ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-A.A.ΛΙΒΑΝΗ

ο Κομήτης τον Ιούνιο του 1337

ο Κομήτης τον Ιούνιο του 1337

''Το καλοκαίρι εκείνο ,ενώ ο ήλιος έφτανε ήδη στη θερινή τροχιά του , άρχισε να εμφανίζεται ένας κομήτης από τα βόρεια σημεία του ορίζοντα, κάθε βράδυ αμέσως μετά τη δύση του ήλιου. Μάλλον δεν ήταν κομήτης, αν ήθελε να ακριβολογήσει κανείς, αλλά «γενειοφόρος», που έμοιαζε και με ρομφαία.  Φαινόταν να έχει την αφετηρία του από τα πόδια του Περσέα, τα οποία εμφανίζονται να είναι κοντά στη ράχη του Ταύρου .Στα ανατολικά μέρη του κόσμου φαινόταν η κόμη του απλωμένη σε μεγάλη έκταση. Έπειτα, ξεκινώντας από εκεί, ανέβαινε ευθεία τον αρκτικό πόλο, κινούμενος κάθε μέρα σχεδόν τρεις μοίρες. Όταν πέρασε και τον αρκτικό πόλο και έπειτα τη Μικρή Άρκτο και τις καμπές του Δράκοντα, άγγιξε το δεξί πόδι του Ηρακλή και το στεφάνι της Αριάδνης. Ύστερα διήνυσε το αριστερό χέρι του Οφιούχου. Κι επειδή εκεί υπάρχει μεγάλο ζωδιακό πλάτος και ο τόπος είναι πολύ ζεστός εξαιτίας του Ισημερινού, δεν μπόρεσε να αντέξει ο κομήτης ,επειδή είχε σχηματιστεί από υγρές αναθυμιάσεις. Γι’ αυτό ,διαλύθηκε η κόμη του, κι αυτός εξαφανίστηκε εντελώς. Γιατί ήταν φαντασία άστρου και όχι άστρο.''

ΡΩΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ,ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-A.A.ΛΙΒΑΝΗ

Ο Κομήτης του 1063 επί Κωνσταντίνου Ι’ Δούκα

Ο Κομήτης του 1063 επί Κωνσταντίνου Ι’ Δούκα

''Τον Μάιο μήνα της τέταρτης Ινδικτίωνος, εμφανίστηκε ένας κομήτης που ακολουθούσε τον ήλιο κατευθυνόμενος προς δυσμάς. Στην αρχή έμοιαζε με πανσέληνο, έπειτα θαρρείς και αποκτούσε κόμη, συρρικνωνόταν και μάλιστα όσο μεγάλωνε η κόμη του τόσο ελαττωνόταν το μέγεθός του. Διακρινόταν για σαράντα ημέρες έχοντας τις ακτίνες του στραμμένες κατά την ανατολή .''

 ΕΠΙΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΩΝ  ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΩΝΑΡΑΣ , ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

ΟΛΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ 22/12/968

ΟΛΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ

22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 968 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

''Ενώ ο βασιλεύς διέπραττε όλα αυτά στην Συρία, συνέβη μετά τη χειμερινή ισημερία έκλειψη ηλίου, τέτοια που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ προηγουμένως ,εκτός από εκείνη που πραγματοποιήθηκε την στιγμή του πάθους του Δεσπότη εξαιτίας της παραφροσύνης των Ιουδαίων, που εγκλημάτισαν καρφώνοντας πάνω στον Σταυρό τον δημιουργό των πάντων.Η μορφή της έκλειψης ήταν η ακόλουθη.Ήταν είκοσο δύο Δεκεμβρίου,τέταρτη ώρα της ημερας,καιρός αίθριος,ασυννέφιαστος,όταν σκοτάδι πλάκωσε την γη και εμφανίστηκαν όλα τα λαμπρότερα αστέρια.

Τι θέαμα ,να βλέπεις το δίσκο του ηλίου χωρίς λάμψη και φως , με ελάχιστο και αδύναμο φέγγος,σαν μια λεπτότατη ταινία που λαμπύριζε γύρω γύρω από τις άκρες του κύκλου του φωτός.Σε λίγο ο ήλιος ξεπέρασε την σελήνη (διακρινόταν και εκείνη να ορθώνεται απέναντί του) και άρχισε να ακτινοβολεί πλημμυρίζοντας και πάλι την γη με την λαμποκοπή του.Οι άνθρωποι τρομαγμένοι από το καινοφανές και ασυνήθιστο θέαμα προσευχόνταν για έλεος, όπως ήταν φυσικό στο Θεό με λιτανείες.Ζούσα και εγώ τότε στο Βυζάντιο, μελετώντας τα εγκύκλια μαθήματα.''

ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΕΩΝ ΔΙΑΚΟΝΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Σφοδρή Βροχή Διαττόντων Αστεριών το 764 από την Κωνσταντινούπολη

Σφοδρή Βροχή Διαττόντων Αστεριών το 764 από την Κωνσταντινούπολη .

''Αυτό που συνέβη μετά από λίγο είναι αξιομνημόνευτο και δεν είναι δίκαιο να το αντιπαρέλθει κανείς.Δημιουργήθηκε ένα θέαμα φοβερό και τεράστιο, παράξενο,που έγινε από συμπτύξεις αερίων, το οποίο άρχισε το σούρουπο και φαινόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, προκαλώντας έκπληξη και μεγάλο δέος σ’ όλους όσοι το έβλεπαν.Τους φαινόταν λοιπόν ότι όλα τα αστέρια μετακινούνταν από την καθορισμένη θέση τους στον ουράνιο χώρο και έπεφταν στη γη .Αλλά μόλις έφταναν κοντά στη γη , αμέσως διαλυόταν, χωρίς ποτέ να προκαλέσουν την παραμικρή βλάβη. Ισχυριζόταν πολλοί ότι αυτό το εξαίσιο θέαμα φαινόταν σ’ όλη την οικουμένη''

ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΤΟΜΟΣ, ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ

Πτώση Μετεωρίτη επί Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου

Πτώση Μετεωρίτη στα χρόνια του Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου , στο στρατόπεδό του ! καθώς αποχωρούσε από την Σόφια για την Κωνσταντινούπολη .

''Ο αυτοκράτορας συγκέντρωσε όλη την στρατιά για να επιστρέψει στο Βυζάντιο. Βάδιζε λοιπόν μια ολόκληρη μέρα, όταν έστησε τις σκηνές του σε κάποιο δασύλλιο, ξεκουράζοντας τους στρατιώτες του. Δεν είχε ακόμη τελειώσει η πρώτη φρουρά της νύχτας, όταν ξάφνου αστέρι τεράστιο φάνηκε να πετάγεται από το ανατολικό μέρος του στρατοπέδου και, αφού αστραποβόλησε με άπλετο φως τις σκηνές, κατάπεσε μέσα στην ίδια την προστατευτική τάφρο κατά την δυτική πλευρά, σβήνοντας διαλυόμενο σε αμέτρητες σπίθες. Αυτή λοιπόν η πτώση του άστρου δήλωνε απερίφραστα την άμεση εξολόθρευση του στρατοπέδου ''
η πτώση του μετεωρίτη έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 980.

 

Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae 30

ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΕΩΝ ΔΙΑΚΟΝΟΣ, εκδόσεις Κανάκη

Έκλειψη Ηλίου 25 Μαΐου 1267

Έκλειψη Ηλίου 25 Μαΐου 1267

''Τη χρονιά εκείνη η σελήνη σκέπασε και σκοτείνιασε τον ήλιο, ενώ αυτός μόλις διερχόταν από την τέταρτη μοίρα των Διδύμων ,την τρίτη ώρα πριν από το μεσημέρι , στις 25 Μαΐου του έτους 6775  (1267) . Και η έκλειψη έφτασε σχεδόν τους δώδεκα δακτύλους. Ήταν ,μάλιστα, τόσο το σκοτάδι κατά τη μέση της έκλειψης στη γη  , ώστε φάνηκαν και πολλά άστρα. Αυτό πάντως προανήγγειλε μεγάλες και φονικότατες συμφορές για τους Ρωμαίους , τις οποίες επρόκειτο να υποστούν από τους Τούρκους .''

ΡΩΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ , IV 8 β. , ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-A.A.ΛΙΒΑΝΗ

Ο Κομήτης του 1264 επί Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου

Ο Κομήτης του 1264 επί Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου

''Κι ενώ παρέμενε και ο βασιλιάς στη Θεσσαλία, φάνηκε ένα σημάδι στον ουρανό, μάντης και προάγγελος κακών. Κι αυτό ήταν ένας περιφανής κομήτης στο δωδεκατημόριο του Ταύρου, που φαινόταν κατά την αυγή , στο χάραμα της ημέρας, λίγο πιο πάνω από τη γραμμή του ορίζοντα. Κι όσο  ο ήλιος προχωρούσε στα επόμενα ζώδια, τόσο αυτός, καθημερινά όλο και περισσότερο, ανέβαινε από τον ορίζοντα ,ωσότου έφτασε στο ζενίθ. Γιατί, όταν άρχισε να φαίνεται ο κομήτης, ο ήλιος βρισκόταν στη θερινή περίοδο, διανύοντας το ζώδιο του Καρκίνου , ενώ όταν εξαφανίστηκε κι έσβησε, ο ήλιος βρισκόταν στη φθινοπωρινή περίοδο. Έτσι πέρασε ένα διάστημα τριών δωδεκατημορίων από τη θερινή περίοδο ως τη φθινοπωρινή, το ποίο διένυσε ο ήλιος και κατά το οποίο ο κομήτης βρισκόταν στον αστερισμό του Ταύρου και φλεγόταν ήρεμα. Το φαινόμενο αυτό θεωρήθηκε προάγγελος κακών από το βασιλιά. Και αποχαιρετώντας αμέσως τις περιοχές της Θεσσαλίας, έφυγε καλπάζοντας για τη Κωνσταντινούπολη.'' 

ΡΩΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ , IV 5 στ. , ΝΙΚΦΟΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-A.A.ΛΙΒΑΝΗ