Ο Κεραυνός κατά τους μαθηματικούς και λαϊκούς της Αυτοκρατορίας, του 11ου αιώνος.
«Οι μαθηματικοί ισχυρίζονται , στηριζόμενοι στη Φυσική, ότι είναι ένας πύρινος ποταμός που γεννιέται από τη σύγκρουση και τη διάρρηξη των νεφών. Είναι πολύ λεπτός και καθώς πέφτει με υπερβολική ορμή επάνω στα σώματα που του αντιστέκονται , προκαλεί βίαιη και απότομη ρήξη. Υποστηρίζουν μάλιστα, ότι ο κεραυνός είναι τόσο λεπτός από τη φύση του .που δεν μπορεί να καταστρέψει κάποιο αραιό σώμα ή οποιοδήποτε σώμα έχει πόρους ή μικρές τρύπες , όπως για παράδειγμα όσα από τα υφάσματα είναι πέπλα ή κάτι παρόμοιο. Αν τύχει λοιπόν να πέσει κεραυνός σε ύφασμα λινό ή από βαμβάκι ή από άλλο υλικό, το οποίο έχει επάνω του κολλημένο χρυσάφι, λιώνει το χρυσάφι και το μετατρέπει σε βωλό , όπως η φωτιά του χωνευτηρίου , ενώ αντιθέτως το ύφασμα το αφήνει άθικτο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Ο κεραυνός περνά διαμέσου των πόρων του σώματος , που δεν είναι ορατοί, και καταφλέγει μόνον τα εντόσθια , επειδή είναι κατασκευασμένα από παχύτερη ύλη και δεν έχουν πόρους, ενώ το εξωτερικό μέρος του σώματος πολλές φορές δεν το καίει και μένει άδειο χωρίς τα εντόσθια . Οι άνθρωποι του λαού απεναντίας λένε ότι αιτία των κεραυνών είναι ένα τεράστιο ερπετό σαν δράκος, το οποίο το αρπάζει κάποια αόρατη δύναμη και αυτό, καθώς κινείται γρήγορα, σχίζει με τα νύχια και τα δόντια του ό,τι τύχει να πιαστεί από πάνω του, προσπαθώντας να προβάλει αντίσταση στην ορμή εκείνων που το σύρουν.»
Ιστορία Μιχαήλ Ατταλειάτης, 310,311 ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ
