Ο κομήτης Λαμπαδίας το Σεπτέμβριο του 530/531 επί Ιουστινιανού

Ο κομήτης Λαμπαδίας το 530/531 επί Ιουστινιανού

''Κατά το έτος αυτό, μήνα Σεπτέμβριο 9^ης ινδικτίωνος, εφάνη μεγάλος και φοβερός αστέρας στο δυτικό μέρος, κομήτης, στέλνοντας προς τα πάνω τις αχτίδες του που άστραφταν, τον οποίο ονόμαζαν Λαμπαδία και παρέμεινε επί είκοσι ημέρες λάμποντας. Και συνέβησαν σε όλο τον κόσμο στάσεις και φόνοι.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΟΦΑΝΗΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Ο Πωγωνοφόρος κομήτης το 518/519 επί Ιουστίνου

Ο Πωγωνοφόρος κομήτης το 518/519 επί Ιουστίνου

''Και κατά το αυτό έτος εφάνη στην Ανατολή αστέρι,φοβερός κομήτης, που είχε ακτίνα που κατευθυνόταν προς τα κάτω, το οποίον έλεγαν οι αστρονόμοι ότι είναι πωγωνοφόρος’ και εφοβούντο.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΟΦΑΝΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Κομήτης το 631/632 επί Ηρακλείου

Κομήτης το 631/632 επί Ηρακλείου

''Και κατά τον ίδιο χρόνο έγινε σεισμός στην Παλαιστίνη’ και φάνηκε στον ουρανό κατά το νοτιά ένα σημείο, που ελέγετο δοκίτης, προμηνύοντας την επικράτηση των Αράβων. Κι έμεινε τριάντα ημέρες κινούμενος  από το νοτιά στο βορρά. Και είχε σχήμα ξίφους.''

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΟΦΑΝΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ

Ο μυστηριώδης ήλιος του 536-537 επί Ιουστινιανού

Ο μυστηριώδης ήλιος του 536-537 επί Ιουστινιανού

''Στη διάρκεια του χειμώνα που ο Βελισάριος παρέμεινε στις Συρακούσες, ο Σολόμων έμεινε στη Καρχηδόνα. Εκείνο τον καιρό έγινε κάτι τρομερά τερατώδες. Ο ήλιος έστελνε τις ακτίνες του χωρίς λάμψη και έμοιαζε με φεγγάρι στη διάρκεια όλου του χρόνου και φαινόταν σαν να βρίσκεται σε έκλειψη, γιατί οι ακτίνες του δεν ήταν καθαρές όπως συνήθως. Και από τότε που συνέβη αυτό, οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν να αντιμετωπίζουν πολέμους, λοιμούς και οτιδήποτε άλλο φέρνει το θάνατο. Ήταν το δέκατο έτος βασιλείας του Ιουστινιανού.''

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΜΕΜΩΝ, ΒΑΝΔΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ  - ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-A.A.ΛΙΒΑΝΗ

Κομήτης τον Ιούνιο του 1402

Κομήτης  τον Ιούνιο του 1402

''Τις ημέρες εκείνες, την ανοιξιάτικη ώρα που ο ήλιος διασχίζει τους διδύμους, φάνηκε, κατά τη δύση, σημείο μεγάλο από τον ουρανό, προάγγελος κακών. Ήταν κομήτης λαμπρότατος, που είχε την ουρά του κάθετη και λαμπερή σαν φωτιά, μεγαλύτερη από τέσσερεις πήχεις, και έριχνε τις ακτίνες του σαν δόρυ από τη δύσι ως την ανατολή. Όταν μάλιστα έπεφτε ο ήλιος, τότε το μετέωρο αυτό άπλωνε τις εξίσου λαμπρές ακτίνες του και καταφώτιζε τα όλα τα πέρατα της γης, μην επιτρέποντας στα υπόλοιπα άστρα να λάμψουν αλλά ούτε και στην ατμόσφαιρα να σκοτεινιάσει. Αντιθέτως έριχνε το φως του σαν αψίδα και η φλόγα του γυάλιζε ιδιαίτερα στο κέντρο του ουρανού, ενώ οι ακτίνες του περιορίζονταν μόνον στον ορίζοντα .Το ίδιο μετέωρο παρατήρησαν και οι Ινδοί , οι Χαλδαίοι,οι Αιγύπτιοι,οι Φρύγες, οι Πέρσες, οι κάτοικοι της Μικράς Ασίας, οι Θράκες,οι Ούννοι, οι Δαλμάτες,οι Ιταλοί ,οι Ισπανοί,οι Γερμανοί και κάθε άλλο έθνος που κατοικεί γύρω από τις όχθες του ωκεανού. Το φρικτότατο τούτο τερατούργημα στεκόταν εκεί και φαινόταν παντού και έλαμπε παντού, γι’ αυτό άλλωστε καλείται Λαμπαδίας, μέχρι τη φθινοπωρινή ισημερία, όταν ο ήλιος άρχιζε την πορεία του μέσα από το ζώδιο του ζυγού.''

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΜΙΧΑΗΛ ΔΟΥΚΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΝΑΚΗ