Ις΄. Περί του φανέντος κατά μεσημβρίαν αστέρος.
''Ήν δε άρα γέλως και ειρωνεία το τότε πραχθέν, ο δη και αστήρ, ον Κρόνον οι περί ταύτα δεινοί λέγουσι, παρεδείκνυ , ίνα μη λέγω και το καθ’ ύπνους δόξαν τινί των αρχιερέων , ως, άμα καθεζομένων απάντων εν συνόδω μείζονι, συντετρίφθαι μεν εξαίφνης τον μακρόν θρόνον εκείνον, άμα δε πάντας κατά γης ασχημόνως ερρίφθαι και ούτω κείσθαι, έλκοντας τον από πολλών έλεον. Αλλ’ οίον το του αστέρος. Μεσούσης γαρ ημέρας, του ηλίου λαμπόντος, μηνός βοηδρομιώνος ισταμένου, ότε, την εαρινήν τροπήν παρελαύνων, ήλιος καθαρώτερος ή πρότερον δείκνυται, των χειμερινών νεφών διαλυομένων, κατ’ ουρανόν μέσον επέφωσκε στίλβων, ει και μη στίλβειν οι πλανήτες δια το εγγύς είναι λέγονται, αλλά όμως εκείνος, τούτο μεν τω της καθ’ αυτόν σφαίρας υψώματι προς τους άλλους , τούτο δε και τω τας του ηλίου ακτίνας δεχομένους τους οφθαλμούς τω κατ’ αυτάς αρρωστείν περιχύματι, είπερ και εκ ατονίας το στίλβειν, καθ’ όσον ήν έστιλβεν . Οι μεν ουν εν αγαθοίς έταττον το σημείον, περιλάμψαι γας σφίσι το των αγαθών μέλλειν, και παν σκοτώδες και αμαυρόν απελαθήναι τη του πατριαρχεύσαντος παρουσία. Λόγιοι δε ανδρών μεγίστων αφανισμόν και της κατά σφας τιμής φθοράν ενενόουν, κρείττω μαντευόμενοι, το γαρ του αστέρος ύψωμα τω μεγαλείω των ανδρών παραβάλλοντες, το κρονικόν και ψυχρόν αυτοίς ενετίθουν, ως πηχθησομένοις τω κρύει των συμφορών, ο δη και κατά πόδας ηκολούθει.''
- O Γεώργιος Παχυμέρης μας πληροφορεί πως φάνηκε το μεσημέρι της 19ης Απριλίου του 1283 ( εξάγεται εκ των προαναφερθέντων συμβάντων, παρόλο που αναφέρει τον βοηδρομίωνα !) , ένα φωτεινό αστέρι που είχε στίλβη και ήταν ο Κρόνος. Συνήθως οι πλανήτες δεν έχουν στίλβη ,δεν τρεμοπαίζουν. Ωστόσο μέσω του ψηφιακού πλανηταρίου Stellarium, βρίσκουμε ότι ο Κρόνος εκείνο το μεσημέρι είχε ήδη δύσει. Γιατί ήταν ο Κρόνος ( τότε ήξεραν τις θέσεις των πλανητών και αστέρων) ; Μήπως ήταν ο Άρης ή Αφροδίτη ή κάποιος κομήτης ; Το μυστήριο παραμένει! Μιχάλης Σταμάτης, Φυσικός -
ΧΡΟΝΙΚΟΝ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΧΥΜΕΡΗΣ, Συγγραφή 7,16. CFHB 24.τ.3,σελ.61
